Opublikowano: 2014-04-27 09:10:43+02:00 · aktualizacja: 2014-04-27 10:01:19+02:00 Dział: Sport Sport opublikowano: 2014-04-27 09:10:43+02:00 aktualizacja: 2014-04-27 10:01:19+02:00 Fot. YouTube O tym, że Papież Polak uwielbiał sport wiadomo od dawna. Mało kto jednak wie, jak wyglądały rozmowy Jana Pawła II z bohaterami międzynarodowych aren. Jedno ze wspomnień dotyczy spotkania Ojca Świętego z najwybitniejszym piłkarzem przełomu wieków - Ronaldo. A ty, synu, w co grasz? — zapytał Ronaldo, kiedy znakomity brazylijski piłkarz wraz ze swoją mamą pojawił się w Watykanie tuż przed mundialem w 1998 roku. Do dziś trwają spekulacje, jak potraktować słowa Jana Pawła II. W końcu transfer znakomitego napastnika do Interu Mediolan był szeroko komentowanym wydarzeniem na Półwyspie Apenińskim. Czyżby Papież chciał zażartować z przesadnego kultu boiskowych herosów? Tak czy inaczej, Jan Paweł II był pierwszym papieżem w historii, który oglądał mecz piłkarski z trybun. Do tego epokowego – ze sportowego punktu widzenia – wydarzenia doszło w 2000 roku, kiedy na Stadio Olimpico w Rzymie rozegrane zostało spotkanie towarzyskie Włochy - Reszta Świata. I chociaż Ojciec Święty miał obejrzeć tylko 30 minut, pozostał na trybunach do końca. Papież chętnie siadał również przed telewizorem, aby oglądać transmisje sportowe (o ile nie przeszkadzały mu w tym obowiązki). Również mecze reprezentacji Polski. Tak było choćby w 1982 roku, gdy Polacy spotkali się w półfinale mistrzostw świata z Włochami. Jan Paweł II miał mały dylemat w związku z tym spotkaniem. Naprawdę nie wiem, komu mam kibicować, albowiem obie drużyny mam w sercu — mówił Papież Polak. Natomiast pierwszą polską klubową drużyną piłkarską, którą Jan Paweł II przyjął na audiencji był Widzew Łódź. Ojciec Święty przyjął piłkarzy łódzkiego klubu 17 lutego 1982 roku, dwa tygodnie przed meczem z Liverpoolem w Pucharze Europy. Niby wiedzieliśmy o tym tydzień wcześniej, ale menedżer nie takie rzeczy nam obiecywał. Dlatego do ostatniej chwili nie wierzyliśmy, że spotkamy się z Janem Pawłem II. Do Watykanu pojechaliśmy wcześnie rano. Najpierw w prywatnej kaplicy wzięliśmy udział w odprawionej przez Niego mszy świętej. Później przeszliśmy do Jego apartamentów. Ojciec Święty znalazł czas na chwilę rozmowy z każdym z nas — wspomina Wiesław Wraga, ówczesny napastnik Widzewa. Zainteresowania Jana Pawła II nie ograniczały się tylko do piłki nożnej. Ojciec Święty chętnie oglądał również występy Adama Małysza. Po jednym ze zwycięstw polskiego skoczka, Jan Paweł II miał zwrócić się do swojego sekretarza, biskupa Stanisława Dziwisza w następujący sposób: U nas też była skocznia na Łysej Górze koło Wadowic. Staszek, przyznaj, ile skoczyłeś? Bo ja 20 metrów. Sam „Orzeł z Wisły” również marzył o spotkaniu z Janem Pawłem II, mimo że jest ewangelikiem. Choć nie jestem katolikiem, to jednak zawsze żałowałem, że nigdy nie dostąpiłem zaszczytu spotkania z Janem Pawłem II. Były propozycje audiencji, ale oficjalnej, z udziałem mediów, a tego nie lubię. Marzyłem, żeby z tak wielkim rodakiem spotkać się na bardziej prywatnej audiencji. Jan Paweł II był fanem skoków i żałuję, że nic z tego nie wyszło. Miałem ogromny szacunek dla Ojca Świętego. W moim wyznaniu nie uznaje się papieża, ale dla mnie to był wielki człowiek, który bardzo pomógł światu. Teraz mamy innego papieża, ale to już nie jest to samo — mówił Małysz. Ojciec Święty łatwo odnalazł wspólny język ze sportowcami. Być może dlatego, że sam poznał smak rywalizacji. Karol Wojtyła jako młody chłopak uwielbiał grać w piłkę i jeździć na nartach. Pielęgnowania sportowej pasji nie zaprzestał również po przywdzianiu sutanny. Nawet, gdy przyozdobił ją pas, a jej kolor zmienił się w biel. AM/”Przegląd Sportowy” Publikacja dostępna na stronie:
Niech ćwiczenia fizyczne będą częścią waszego poszukiwania wyższych wartości, które kształtują charakter i dają poczucie godności i sukcesu, we własnych oczach i w oczach innych. (Jan Paweł II) Nauczanie Jana Pawła II na temat zdrowego stylu życia jest szczególnie aktualne w obecnych czasach, wielkiego pośpiechu, nadmiernego
Sport, rozwijając tężyznę fizyczną i hartując charakter, nie powinien nigdy odwracać uwagi tych, którzy go praktykują i cenią, od obowiązków duchowych. Oznaczałoby to bowiem, że człowiek biegnie jedynie po to, aby zdobyć – jak pisze św. Paweł – „koronę przemijającą”, zapominając, że chrześcijanin nigdy nie powinien tracić z oczu tej „nieprzemijającej”(por. 1 Kor 9, 25). Jubileusz Sportowców 2000 Każdy rodzaj sportu niesie z sobą bogaty skarbiec wartości, które zawsze trzeba sobie uświadamiać, aby móc je urzeczywistniać. Ćwiczenie uwagi, wychowywanie woli, wytrwałość, odpowiedzialność, znoszenie trudu i niewygód, duch wyrzeczenia i solidarności, wierność obowiązkom – to wszystko należy do cnót sportowca. Zachęcam was, młodych sportowców, abyście żyli zgodnie z wymaganiami tych wartości, abyście w życiu byli zawsze ludźmi prawymi, uczciwymi i zrównoważonymi, ludźmi, którzy budzą zaufanie i nadzieję. Elbląg 1999 Więcej myśli Jana Pawła II na stronie:
Zrób własne ćwiczenie! Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Test wiedzy o sporcie - Test wiedzy o sporcie - Test wiedzy o sporcie.
Każda książka, która ma służyć przedstawieniu osoby i dzieła Ojca Świętego, jest godna uznania i zalecenia. O wielkiej postaci Jana Pawła II napisano już wiele. Prezentowana publikacja stawia sobie za cel uznanie miłości, jaką Ojciec Święty otacza młodych sportowców i, szerzej biorąc, jego stałe zaintersowanie tym ważnym wymiarem ludzkiego życia. Szczegóły Tytuł: Chwalcie Boga w waszym ciele Podtytuł: Jan Paweł II o sporcie Autor: Mari Arturo, Sobierajski Henryk Wydawnictwo: RYTM Kod paskowy: 9788388794445 ISBN: 8388794442 Język oryginału: włoski Tłumacz: Ewa Sałek Języki: polski Ilość stron: 166 Format: 24x32cm Oprawa: Twarda Waga: kg Recenzje
Jan Paweł II o Unii Europejskiej. Karol Józef Wojtyła - od momentu zostania papieżem - Jan Paweł II. Żył w latach 1920 - 2005. Twórca wielu zmian w Watykanie po objęciu funkcji papieża, poprzez zbliżenie z wiernymi oraz przedstawicielami innych niż rzymskokatolicka, religii.
Jan Paweł II – autorytet młodzieży Jan Paweł II – autorytet młodzieżyKażdy młody człowiek potrzebuje w swoim życiu autorytetu, kogoś, kto będzie dla niego wzorem do naśladowania. Takim człowiekiem, szczególnie dla wielu młodych ludzi z całą pewnością jest Jan Paweł Paweł II był papieżem, który kochał młodzież, uwielbiał rozmawiać z nią na różne tematy. Młodzi ludzie czuli jego opiekę i wielką, bezinteresowną miłość. Papież był człowiekiem, który doskonale rozumiał ludzi młodych i miał z nimi bardzo dobry kontakt. Potrafił rozmawiać nie tylko na tematy wiary i religii, ale też chętnie rozmawiał na temat zainteresowań i pasji młodych, np. o sporcie, a także o ich poważnych problemach i tym, co ich dręczy, np. chorobie czy problemach w Paweł II był zawsze uśmiechnięty, uwielbiał żartować i potrafił dzięki temu zjednać sobie wielu ludzi. Pokazywał wszystkim, że tak jak my jest normalnym człowiekiem, który również miewa gorsze dni, który też miewa chwile zwątpienia, którego tak jak nas dopada czasem zmęczenie, cierpienie czy młodych ludziach zawsze widział przyszłość i nadzieję. Wierzył, że młode osoby są przyszłością Kościoła i świata. Cechowała go niezwykła wiara w ludzi oraz tolerancja. Jednakowo traktował osoby różnych narodowości, różnych wyznań i poglądów. Pragnął, aby na świecie panował pokój oraz jedność, a nie nienawiść i Paweł II nie tylko bezgranicznie kochał Boga, ale też cały świat i wszystkich ludzi. W każdym starał się widzieć człowieka i dobro, co potwierdził spotykając się z człowiekiem, który próbował go zabić. Po zamachu powiedział: „Modlę się za brata, który zadał mi cios, i szczerze mu przebaczam.” Kogo z nas byłoby stać na taki krok? To ukazuje jak wielkim człowiekiem był błogosławiony Jan Paweł II i jak wielką miłością darzył każdego człowieka, niezależnie od tego, jakiego czynu się dopuścił. Na prośbę papieża Mehmet Ali Agca – turecki zamachowiec, który do niego strzelał został ułaskawiony w 2000 roku. Jest to przykład, że Papież był osobą o wielkim sercu, który uczył kochać i życiem Jan Paweł II dawał przykład prawdziwej wiary oraz pobożności. Jego wiara, dobro i niesamowite ciepło sprawiły, że pokochali go ludzie z całego świata. Zawsze starał się znaleźć czas dla każdego, pomimo wielu obowiązków. Pocieszał cierpiących, chorych, smutnych i dawał im Paweł II to nie tylko doskonały Papież z wielką wiarą, ale dla wielu z nas przede wszystkim zwykły i dobry człowiek i właśnie takiego będziemy go pamiętać na zawsze.
Sportowcy z całego świata obchodzili swój Jubileusz w Rzymie w dniach 28-29 października. W sobotę zgromadzili się w watykańskiej Auli Pawła VI, gdzie odbyło się międzynarodowe sympozjum na temat «Oblicze i dusza sportu w roku Wielkiego Jubileuszu». O godz. 11 Jan Paweł II przybył do Auli, gdzie oczekiwało go 9 tys. osób (była obecna również grupa sportowców i działaczy sportowych z Polski), i wygłosił do nich przemówienie, które publikujemy poniżej. O godz. 15 uczestnicy Jubileuszu przeszli przez Drzwi Święte Bazyliki Watykańskiej, po czym powrócili do Auli Pawła VI, aby wziąć udział w koncercie połączonym ze świadectwami sportowców różnych dyscyplin z wielu krajów świata. Szanowni Państwo! 1. Bardzo chętnie zabieram głos na forum waszego międzynarodowego sympozjum na ważki temat: «Oblicze i dusza sportu w roku Wielkiego Jubileuszu». W oczekiwaniu na jutrzejsze spotkanie na stadionie olimpijskim z całym światem sportu, obchodzącym swój Jubileusz, dzisiaj z przyjemnością korzystam z okazji, by pozdrowić was jako tych, którzy z różnych względów godnie reprezentujecie świat sportu. Witam organizatorów tego spotkania, zwłaszcza przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego Juana Antonia Samarancha oraz przewodniczącego Włoskiego Komitetu Olimpijskiego Giovanniego Petrucciego; słowa powitania kieruję też do relatorów oraz przedstawicieli różnych środowisk sportowych świata. Dziękuję zwłaszcza abpowi Crescenzio Sepe, który przemawiał tu w waszym imieniu, wyjaśniając znaczenie tego spotkania. Wybrany przez was temat refleksji każe nam skupić uwagę na naturze i celach sportu w naszej epoce, w której dokonują się wielorakie i doniosłe przemiany społeczne. Sport jest z pewnością jednym z ważnych zjawisk, zdolnym przekazywać bardzo głębokie wartości językiem powszechnie zrozumiałym. Może być nośnikiem wzniosłych ideałów humanistycznych i duchowych, jeśli jest praktykowany w duchu pełnego poszanowania reguł; ale może także sprzeniewierzać się swoim prawdziwym celom, jeśli służy obcym sobie interesom, które lekceważą centralną rolę człowieka. 2. W temacie konferencji mowa jest o «obliczu» i o «duszy» sportu. Sport ujawnia bowiem nie tylko bogate możliwości fizyczne człowieka, ale także jego zdolności intelektualne i duchowe. Nie polega jedynie na sile fizycznej i wydolności mięśni, ale ma także duszę i dlatego musi w pełni ukazywać swe oblicze. Oto dlaczego prawdziwy sportowiec nie powinien dopuszczać, aby kierowało nim wyłącznie obsesyjne dążenie do doskonałości fizycznej, ani podporządkowywać się bezwzględnym prawom produkcji i konsumpcji czy też celom wyłącznie utylitarnym i hedonistycznym. Potencjał ukryty w sporcie sprawia, że jest on szczególnie ważnym narzędziem integralnego rozwoju człowieka oraz czynnikiem niezwykle przydatnym w procesie budowania społeczeństwa bardziej ludzkiego. Poczucie braterstwa, wielkoduszność, uczciwość i szacunek dla ciała — stanowiące z pewnością niezbędne cnoty każdego dobrego sportowca — przyczyniają się do budowy społeczeństwa, gdzie miejsce antagonizmów zajmuje sportowa rywalizacja, gdzie wyżej ceni się spotkanie niż konflikt, uczciwe współzawodnictwo niż zawziętą konfrontację. Tak pojmowany sport nie jest celem, ale środkiem: może się stać czynnikiem współtworzącym cywilizację i służącym prawdziwej rozrywce, pobudzającym ludzi, by ujawniali swoje najlepsze strony, a unikali wszystkiego, co może im zagrażać lub wyrządzać poważne szkody im samym lub innym. 3. Dość liczne niestety — i być może coraz bardziej widoczne — są oznaki kryzysu, który zagraża czasem fundamentalnym wartościom etycznym sportu. Obok sportu, który pomaga człowiekowi, istnieje bowiem inny sport, który mu szkodzi; obok sportu, który uszlachetnia ciało, istnieje sport, który je poniża i zdradza; obok sportu, który służy wzniosłym ideałom, jest też sport, który zabiega wyłącznie o zysk; obok sportu, który jednoczy, jest też taki, który dzieli. Mam nadzieję, że Jubileusz Sportowców stanie się dla wszystkich — szanowni przedstawiciele organizacji sportowych, działacze, miłośnicy sportu i sportowcy — sposobnością do ponownego wzbudzenia w sobie twórczych energii i woli działania na rzecz takiego sposobu praktykowania sportu, który będzie w stanie konstruktywnie łączyć zaspokajanie złożonych potrzeb, jakie powstają w związku z obecnymi przemianami kulturowymi i społecznymi, oraz niezmiennych potrzeb ludzkiej istoty. 4. Pozwólcie mi na jeszcze jedną refleksję. Sport, rozwijając tężyznę fizyczną i hartując charakter, nie powinien nigdy odwracać uwagi tych, którzy go praktykują i cenią, od obowiązków duchowych. Oznaczałoby to bowiem, że człowiek biegnie jedynie po to, aby zdobyć — jak pisze św. Paweł — «koronę przemijającą», zapominając, że chrześcijanin nigdy nie powinien tracić z oczu tej «nieprzemijającej» (por. 1 Kor 9, 25). Należy kultywować wymiar duchowy i harmonijnie łączyć go z różnymi formami rozrywki, do których należy także sport. Rytm życia współczesnego społeczeństwa oraz niektóre formy aktywności sportowej mogą sprawić, że chrześcijanin zapomni czasem o powinności uczestniczenia w zgromadzeniu liturgicznym w Dniu Pańskim. Jednakże człowiek wierzący, korzystając z godziwego i zasłużonego wypoczynku nie może zaniedbywać obowiązku świętowania. Przeciwnie, w Dniu Pańskim aktywność sportowa powinna mieć charakter pogodnej rozrywki, która pozwala spędzać razem czas i umacniać więzi wspólnoty, zwłaszcza rodzinnej. Z całego serca życzę wam pomyślnego przebiegu tego spotkania, a prosząc Maryję o opiekę nad wami, zapewniam was o pamięci w modlitwie i udzielam wam błogosławieństwa. Homilia na stadionie olimpijskim Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański" opr. mg/mg
vFKi. jan paweł ii o sporcie
