W tym zadaniu musisz zapoznać się z tekstem, a następnie ocenić czy możliwe jest odseparowanie od siebie osoby, która się uczy oraz osoby, o której się uczy. Rozwiązanie Możliwe jest oddzielenie osoby, która się uczy od osoby uczącej się – wystarczy jedynie umiejętnie rozdzielić zadania wykonywane w tym zakresie.Utworzono dnia JĘZYK POLSKI, KLASA VII poniedziałek TEMAT: Co to znaczy być człowiekiem? Jerzy Liebert Uczę się ciebie, człowieku Dzień dobry! W związku z trudnościami związanymi z łączem internetowym przeniesiemy sobie lekturę na bardziej sprzyjające warunki, a teraz zajmiemy się interpretacją i analizą pięknego i wiele mówiącego wiersza. Przeczytajcie go (korzystamy ze spisu treści). Spróbujcie w zeszycie odpowiedzieć na poniższe pytania: Co to znaczy „uczyć się człowieka”? Jak, twoim zdaniem, może przebiegać taka nauka? Kiedy i z jakiego powodu w trakcie „uczenia się człowieka” może boleć serce? Co w tym procesie nauczania sprawia, że „raduje się serce”? Przedstaw swoje zdanie na ten temat. Wyjaśnij, co mogą symbolizować przywołane pory dnia: świt i wieczór. Podmiot liryczny mówi, że wciąż „nie umie” człowieka. Jak rozumiesz to stwierdzenie? Czego domyślasz się o osobie mówiącej na podstawie jej wypowiedzi? Kim jest? Co jest dla niej ważne? Moim zdaniem, ten wiersz jest bardzo „na czasie”. Nigdy nie poznamy drugiego człowieka do końca, wciąż musimy się go „uczyć”, bo za każdym razem sytuacja jest inna…a ta, w której jesteśmy obecnie, bardzo dużo nam mówi o bliźnim… Zgadzacie się ze mną? Praca domowa Zastanów się, jakim TY jesteś człowiekiem. Co uważasz za swoją wartość, a co – za słabość? Napisz dłuższą wypowiedź pamiętając o akapitach, wstępie, rozwinięciu i zakończeniu. (Już się cieszę na myśl, że będą ciekawe prace…nauczę się Was …) Zobacz odpowiedź na Zadanie 2. z podręcznika Język polski. Świat w słowach i obrazach. Klasa 8. Podręcznik - rozwiązania i odpowiedzi. Rozwiązanie i wyjaśnienie problemu
Zobacz odpowiedź na Ćwiczenie 9. z podręcznika Język polski. Klasa 8. Podręcznik - rozwiązania i odpowiedzi. Rozwiązanie i wyjaśnienie problemuZ Wikiźródeł, wolnej biblioteki Teksty[edytuj] Druga Ojczyzna Apostrofa • Do Anny • Do młodzieńca z obrazu Maas'a • Druga Ojczyzna • Dwa wina • Gołębie w kościele Św. Aleksandra • Jak kochankowie w oczy swoje zapatrzeni... • Jeziora górskie • Koncha, perły i słowik • Miłość doskonała • Morze i wino • Muzyka poranna • Niebo i ziemia • Odpowiedź • Pan Bóg i bąki • Serce Anny • Sonet • Słowo • Wiersz miłosny • Zaloty • Zamiejskie ogrody Gusła Anioł pokoju • Anioł żalu • Arka • Boża Noc • Dawne słowa • Do poety • Dolor Ante Lucem • Dzieciństwo • Dzwony • Gorączka • Gusła nad źródłem • Jesień na mogiłach wiosennych • Jeździec • Jurgowska karczma • Koguty • Kuszenie • Kwiecień • Litanja do Marji Panny • Moses Krumholc • Muza • Muza zaścianka • Na lipę czarnoleską • Natchnienie bolesne • O rzeczach • Pejzaż • Początek jesieni • Przekrój fantastyczny • Przymierze • Próby • Ptaszki św. Franciszka • Romantyczność • Rozmowa o Norwidzie • Skrzydło niewidzialne • Słowacki • Victoria albo o deszczu majowym • Wagary • Wakacje • Wieś • Wiosna • Zachęta do ucieczki • Zaślubiny • Św. Katarzyna Genueńska Kołysanka Jodłowa Colas Breugnon • Gorzkie wióry • Kantyczka Moribundów • Kołysanka jodłowa • Kościół wojujący • Kroki komandora • Krokusy • Lisy • Modlitwa (Święci objęci wieńcem z wawrzynu...) • Na fujarce • O czułej nocy • Ostatni błysk zachodu gasł... • Pieśń o zagładzie • Piosenka do Warszawy • Poeci • Przed domem jarzębina • Próba • Rapsod żałobny • Samotność twoją i twoje zachody... • Sen • Skazańcy • Smutna wiosna • Sęp • Uczę się ciebie, człowieku... • Veni sancte spiritus • Za Żelazną Bramą • Święto zwycięstwa Poezje, 1934 I. [Juvenilia] II. [Druga Ojczyzna] III. [Gusła, I dział] IV. [Gusła, II dział] V. [Gusła, III dział] VI. [Gusła, IV dział] VII. [Kołysanka Jodłowa] 30 października Do Katarzyny Do matki Smutek Tłumaczenia[edytuj] Dolor Ante Lucem — Aleksandr Błok Kroki komandora (1932), (1934) — Aleksandr Błok Ostatni błysk zachodu gasł... (1932), (1934) — Aleksandr Błok Sęp (1932), (1934) — Aleksandr Błok Święto zwycięstwa — Detlev von Liliencron Zobacz też[edytuj] Nota biograficzna • Od Wydawcy • Bibljografja – w wyd. Poezji z 1934 roku Tekst lub tłumaczenie polskie tego autora (tłumacza) jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do tekstów wygasły (expired copyright).
"Uczę się ciebie, człowieku Powoli się uczę, powoli Od tego uczenia trudnego Raduje się serce i boli. O świcie nadzieją zakwita Pod wieczór niczemu nie wierzy Czy wątpi, czy ufa-jednako- Do ciebie, człowieku należy Uczę się ciebie i uczę I wciąż cię jeszcze nie umiem- Ale twe ranne wesele, Twą troskę wieczorną rozumiem
* * * (Uczę się ciebie człowieku...) Jerzy Liebert Uczę się ciebie człowieku. Powoli się uczę, powoli. Od tego uczenia trudnego Raduje się serce i boli. O świcie nadzieją zakwita, Pod wieczór niczemu nie wierzy, Czy wątpi, czy ufa - jednako - Do ciebie, człowieku, należy. Uczę się ciebie i uczę I wciąż cię jeszcze nie umiem - Ale twe ranne wesele, Twą troskę wieczorną rozumiem. Strona główna
Polskie doświadczenie historyczne a słowiańska perspektywa literacka Europy Środkowo-Wschodniej (Czesław Miłosz, Milan Kundera, Danilo Kiš)
CO TO OZNACZY BYĆ CZŁOWIEKIEM? JERZY LIEBERT "UCZĘ SIĘ CIEBIE, CZŁOWIEKU"StartCo to znaczy uczyć się?poznawać cośzdobywać informacjeuogólniać wiedzę o czymśnabywać nowe umiejętnościCzego można się uczyć?Można uczyć się śpiewu, matematyki, jazdy na rolkach, ale też życia, człowieka czy siebie samego...Write yourtitle hereJerzy LiebertUczę się ciebie, człowiekuUczę się ciebie, człowiekuPowoli się uczę, powoliOd tego uczenia trudnegoRaduje się serce i świcie nadzieją zakwitaPod wieczór niczemu nie wierzyCzy wątpi, czy ufa – jednako –Do ciebie, człowieku należyUczę się ciebie i uczęI wciąż cię jeszcze nie umiem –Ale twe ranne wesele,Twą troskę wieczorną rozumiemPodręcznik s. 220 ( wysłuchać)SubtitleCo może oznaczać metafora "uczyć się człowieka"?Jakie jest uczenie się człowieka? Wskaż fragmenty, które o tym czego dąży osoba mówiąca w wierszu?Jaka relacja łączy nadawcę z odbiorcą?Kim jest adresat utworu?Wskaż w wierszu czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Jaki proces opisują te to typ liryki?Wskaż w wierszu podany środek stylistyczny i określ jego rolę. "O świcie nadzieją zakwita"Adresatem jest każdy z nas, człowiekuczę się - wskazują na proces uczenia się, ponzawaniaPróbować go zrozumieć, poznawać jego myśli, uczucia, rozważać, na czym polega wyjątkowość człowieka w świecie natury.• powolne – Powoli się uczę, powoli• trudne – Od tego uczenia trudnego• bolesne – Od tego uczenia [...] / […] serce [...] boli• przynoszące radość – Od tego uczenia [...] / Raduje się serce […]• oparte na nadziei – O świcie nadzieją zakwitaNajważniejszy dla niej jest człowiek, chce go poznać, zrozumieć, nie ustaje w tym wspólnota, bezpośrednia."Uczę się ciebie, człowieku"Metafora - jej treść służy opisowi kondycji człowieka w świe wierszu "Uczę się ciebie, człowieku" podmiot liryczny próbuje zrozumieć człowieka, poznać jego myśli i uczucia. Nauka ta jest powolna, trudna, bolesna i nieustanna. Czasem przynosi radość i nadzieję. Podmiot liryczny nie ustaje w dążeniu do poznania człowieka. Nadawcę i odbiorcę łączy bezpośrednia relacja. A jedna z amerykańskich ikon muzycznych wypowiedziała te słowa: - Kochać mocno, umrzeć młodo! Podpowiem, że miała na imię Janis Lyn i była córką Setha i Dorothy i żyła tyle, co uzdolniony polski poeta Jerzy Liebert, tylko że gdy ona się rodziła, jego wśród żywych na Ziemi już nie było. Nie o Janis Lyn też chcę pisać Jerzy Liebert to poeta tworzący w okresie międzywojnia, w swoich wierszach poruszał przede wszystkim kwestie filozoficzne oraz religijne. Choć nie należy do najbardziej znanych twórców tej epoki, warto zapoznać się z jego literackim dorobkiem – choćby z utworem Uczę się ciebie, człowieku, opowiadającym o empatii i międzyludzkim się ciebie, człowieku – analiza i środki stylistyczneUczę się ciebie, człowieku – interpretacja wierszaPodsumowanieUczę się ciebie, człowieku – analiza i środki stylistyczneWiersz pochodzi z tomu Kołysanka jodłowa, wydanego już po śmierci autora, w roku 1932. Zbliżające się widmo odejścia było tematem przewodnim tomiku – Liebert chorował na nieuleczalną gruźlicę mózgu. Pomimo dramatycznej tematyki, zbiór ma miejscami ironiczny wiersz jest utworem stosunkowo krótkim, ale o regularnej formie. Ma budowę stroficzną – złożony jest z trzech zwrotek, każda po cztery wersy, o ośmiu lub dziewięciu sylabach. Występują rymy o charakterze żeńskim, dokładnym i przeplatanym. Pojawia się liryka bezpośrednia, typu liryczny wypowiada się wprost, ujawnia się poprzez czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej (uczę się, nie umiem, rozumiem). Nie wiadomo, kim jest, czym zajmuje się w życiu, jakie jest jego pochodzenie, ani czy jest mężczyzną czy kobietą. Anonimowy jest także adresat, nieokreślone jest, do kogo osoba mówiąca kieruje swoje słowa i przemyślenia. Wykazuje się natomiast znaczną wyrozumiałością i otwartością w kierunku odbiorcy. W wierszu odnaleźć można apostrofę (Uczę się ciebie), które jest jednocześnie anaforą – rozpoczyna pierwszą i ostatnią strofę utworu, tworząc swoistą klamrę leksykalno-artystyczna jest względnie skromna, występowanie środków stylistycznych jest ograniczone. Dzięki takiej budowie, utwór przypomina naturalną mowę i sposób myślenia. Do zastosowanych zabiegów należą epitety, które pomagają zobrazować i uplastycznić refleksje podmiotu dla czytelników (uczenie trudne, wieczorna troska, ranne wesele). Stan ducha i kondycję osoby mówiącej prezentuje także metafora (o świcie nadzieją zakwita, pod wieczór niczemu nie wierzy). Dynamicznego charakteru i odpowiedniego rytmu nadają liczne liryczny już na samym początku utworu deklaruje, o czym będą jego przemyślenia. Chce on zrozumieć drugiego człowieka, poznać go. Nie chodzi natomiast o zwykłe zapoznanie nieznajomej osoby – osoba mówiąca ma na celu dogłębne pojęcie odmiennych sposobów myślenia, zachowania – pragnie poznać pobudki kierujące innymi w życiu, spędzić wspólny czas, kieruje się empatią, także wobec ludzi, którzy nie są mu zdaje sobie sprawę, ze jest to proces długotrwały i wymagający cierpliwości. Człowiek ewoluuje z czasem, więc poznawanie go być może nigdy się nie skończy. Świadczy to o tym, że osoba mówiąca jest postacią cierpliwą, współczującą, dociekliwą i drobiazgową. Interesuje ją los innych osób, ich życiowe doświadczenia oraz odczuwane emocje. Potrafi je odczytywać i zrozumieć, jest tym szczerze zainteresowany. Ma świadomość, że jest to zadanie wymagające, trudne i powolne, ale mimo to jest tym zafascynowany, sprawia mu to przyjemność pomieszaną z cierpieniem – targają nim więc ambiwalentne, sprzeczne uczucia (Raduje się serce i boli).Podmiot liryczny wie, że odkrycia podczas tych poszukiwań mogą go zaskoczyć, zarówno pozytywnie, jak i negatywnie – podmiot potrafi wczuwać się w emocje drugiego człowieka, może więc ściągnąć na siebie czyjś ból. Jest to jednak poniekąd sedno tego procesu i stanowi o jego pięknie. Tę rozbieżność między uczuciami symbolizują jasny, wesoły poranek i ciemniejący wieczór – przyroda staje się więc odzwierciedleniem ludzkiej kondycji i stanu przeciwstawnych emocji jest naturalne i nieuniknione, wynika z istoty człowieczeństwa. Podmiot w zupełności to rozumie i akceptuje, zarówno u siebie, jak i u innych. Pragnie, aby adresat wiersza miał świadomość, że zawsze może szukać u niego współczucia i wyrozumiałości, bije od niego szczere, uczciwe zaangażowanie. Jest zupełnie pozbawiony poczucia wyższości, a także poniekąd bezradny wobec niekończącego się procesu. Nie myśli o sobie jako o kimś wszechwiedzącym, niespotykanym osoby mówiącej nie jest sztucznie patetyczna, choć wydaje się on być osobą inteligentną, o dużej życiowej mądrości. Jego chęć poznawania nie oznacza, że będzie potrafił uzdrowić ludzką psychikę i pomóc – ma świadomość swoich ograniczeń, takich samych, jak u każdego człowieka. Wiersz Uczę się ciebie, człowieku jest więc poruszającym, skłaniającym do głębszych refleksji wyrazem międzyludzkiego zrozumienia, empatii oraz akceptacji różnorodności zachowań i doświadczeń człowieka, a także pełnej palety odczuwanych przez niego oddanie podmiotu lirycznego jest poruszające i z perspektywy dzisiejszego świata, gdzie większości z nas brakuje czasu, każdy zajęty jest sobą i swoimi sprawami, bardzo niespotykane. Jego niesamowita wytrwałość i zapał do poznania drugiego człowieka i zbliżenia się do niego, są wyrazem ogromnej empatii, której tak bardzo obecnie nam brakuje w obecnej epoce. JERZY LIEBERT [Uczę się ciebie, człowieku…] Uczę się ciebie, człowieku. Powoli się uczę, powoli. Od tego uczenia trudnego Raduje się serce i boli.O świcie nadzieją zakwita, Pod wieczór niczemu nie wierzy, Czy wątpi, czy ufa — jednako — Do ciebie człowieku należy. Uczę się ciebie i uczę I wciąż cię jeszcze nie umiem NOWE Słowa na start! Łatwo i szybko wyszukaj materiały do zajęć Klasa Klasa 7 Nowa edycja Dział 4. Człowieczeństwo Temat Jerzy Liebert, „*** (Uczę się ciebie, człowieku)” Materiały dla nauczyciela (2) data: najnowsze Znajdź Kategorie Prowadzenie lekcji Materiały prezentacyjne Filtry Filtry Prowadzenie lekcji Podręczniki Nauczyciela (1) Materiały prezentacyjne Multibooki (1) data: najnowsze Przejdź do: © copyright Nowość 2020-2022 \ Klasa 7 Multibook NOWE Słowa na start! kl. 7 1 GB Nowa edycja 2020–2022 \ Klasa 7 \ 4. Człowieczeństwo \ Jerzy Liebert, „*** (Uczę się ciebie, człowieku)” Temat 65. Podręcznika Nauczyciela "Co wiem o sobie i innych" 551 kB Podręczniki Nauczyciela Pobierz wszystkie Z bieżącej strony Przejdź do: © copyright Dzieje skarbu, jakiego będą szukali bohaterowie "Szatana siódmej klasy", rozpoczynają się w czasie kampanii napoleońskiej w Rosji, a więc w roku 1812. Jak wiad… sproszkiewicz sproszkiewicz zapytał(a) o 15:52 Scharakteryzuj osobę mówiącą w wierszu. Jerzy Liebert - ucze się Ciebie człowieku ? mam napisac na jutro charakteryzacje . gdyz dzis dostalam kaape . to jest na cala strone w ćw. i mam na rozwiniecie miejsce i srodek i koniec . przy rozwinieciu pisze : ' przedstawienie charakteryzowanej posatci np. w jakim utworze wystepuje, kto ja przedstawia, jak sie środku : Jakie cechy osoby mówiącej sięujawniają? co robil? jakie uczucia jej towarzysza? jaka przyjmuje postawe? przy zakonczeniu:co w wypowiedzi podmiotu lirycznego cie zainteresowalo, sklonilo do refleksji?oto wiersz :Liebert JerzyUczę się ciebie człowiekuUczę się ciebie, człowiekuPowoli się uczę, powoliOd tego uczenia trudnegoRaduje się serce i świcie nadzieją zakwitaPod wieczór niczemu nie wierzyCzy wątpi, czy ufa-jednako-Do ciebie, człowieku należyUczę się ciebie i uczęI wciąż cię jeszcze nie umiem-Ale twe ranne wesele,Twą troskę wieczorną rozumiemPROSZE ZROBCIE TO .. ja z polskiego jestem cienka , z goory dziekuj e♥ Odpowiedzi aga355 odpowiedział(a) o 18:04 - W utworze "uczę się Ciebie człowieku" Jerzego Liberta występuje podmiot liryczny, który ujawnia się w czasownikach : uczę się, rozumiem, umiem. - Podmiot liryczny jest tolerancyjny, ponieważ ,,(...) Czy wątpi, czy ufa (...)" podmiot próbuje go poznać. Jest również wrażliwy o czym świadczą słowa : ,, {...} Raduje sięsecre i boli (...) od uczenia. "Osoba mówiąca dała siepoznać jako człowiek konsekwentny i pełen zrozumienia, gdyż nie zraża sieniepowodzeniami i uparcie dąży do poznania człowieka. Rozumie jego nadzieję, radość, wesele, które towarzyszą młodości i troskę wieku dorosłego. - Podmiot liryczny jest osobą otwartą, ma wiele pozytywnych cech. Mnie najbardziej spodobała się jego tolerancja wobec człowieka, który jest radosny jak i smutny. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub FUHp3n.